Na alle opwinding reden we bedaard naar Almen. We gingen niet meer langs het VarkensOntspanningsCentrum dat we op de heenweg hadden gespot. Tja, Nico had me de kans gegeven een foto te maken van het bord, hij had wel willen terugrijden, en ik had 'laat maar' gezegd. Achteraf was het hier wel een leuk plaatje geweest.... ;-)

Nadat de bedden waren toegewezen was er koffie, thee en koek in de grote kring buiten. Er werd zelfs een tafel aangedragen, zodat alle bordjes met cake, appeltaart en boterkoek weer een verdieping hoger konden...

Toen Ella genoeg had van koffie en thee bracht ze mooie glazen mee... 

Harm presideerde de hapjes...        En toen kwamen Henk en Nicolette! Net op tijd.

Ook de eigenares van ons landgoed kwam even langs om te kijken of alles naar wens was (en om te kijken wat voor groep het was. Dat viel natuurlijk alleszins mee. Wij zijn k-e-u-r-i-g! Toen in elk geval nog wel!)

Henk vormde zijn eigen kringetje, en sloot een stel anderen ongewild en ongeweten uit...

Ton kan daar wel tegen...

Maar het was toch tijd om naar binnen te gaan, tafel te dekken en aan te schuiven...

Nadat de soep was opgeschept werd een toast uitgebracht, op onszelf, op het organiserend comité en op Boudewijns herstel. En natuurlijk bezongen we de Ruwe Wormen!

Joke en Taede meten met andere maten, en raken daarover wat in verwarring. Harm brengt troost met de toiletrol, die ook kan dienen als alternatieve servetjes...

Terwijl Anne en Henk zich buigen over (en onder) de problemen dezer wereld, scheppen Nicolette en Joke het eten op met milde hand. De rector magnificus komt even controleren of iedereen wel naar behoren bediend is. Oog voor détail!

Taede houdt een geestige toespraak, waarvoor hij terecht applaus krijgt.
Joke ziet een en ander weer anders, waarvoor Taede - in overleg - een poging doet haar te kelen. Jan Peter legt dat vast en overpeinst de toekomst... Of...?

Ella krijgt een knuffel voor haar support aan Taede, en Henk neemt het woord om ministerieel verantwoorde dingen met ons te delen. Gea deed de groeten van Ton.

Er wordt aandachtig geluisterd, en dat is mooi, want het geluidsniveau lag héél erg hoog... De pogingen om verstaanbaar te zijn zingen rond in de vrij kleine kamer, en het effect was oorverdovend.

Even later werd er afgeruimd, en werd aan de meute verzocht naar de huiskamer te gaan voor het verdere verloop van de avond:
een diapresentatie door Gerard, die kans had gezien om uit zijn 11.000 dia's een kleine verzameling van zo'n 250 relevante stuks te plukken.

Wordt vervolgd!

klik hier!